Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Ακατανόητες Επιλογές

Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις όλο και περισσότερες σχέσεις συνήθειας, ρουτίνας και συμβιβασμού. Γνώρισα, δοκίμασα, βαρέθηκα, αηδίασα, ξέρασα.
-Γιατί να επιλέγεις να ζήσεις τα καλύτερα σου χρόνια έτσι?
-Από αγάπη.
-Ναι υπάρχει σε μερικές περιπτώσεις δεν το αμφισβητώ.
Άλλα ο έρωτας? Σε δεύτερη μοίρα ο έρωτας? Γιατί? Γιατί να ζήσεις συμβιβασμένος? Χωρίς την τρέλα του?
-Θέλω ηρεμία.
-Ποια ηρεμία? Η φθορά της ψυχής, σου φέρνει ηρεμία?
Όχι, μόνο απωθημένα σε γεμίζει.
-Επιλογές είναι αυτές.
-Ακατανόητες.
Για μια ζωή βαρετή και λίγη. Ελπίζω μόνο όταν περάσουν τα χρόνια και κοιτάζεις πίσω να μην μετανιώσεις για αυτές τις λάθος επιλογές. Για αυτά τα μίζερα μονοπάτια της ζωής που βάδισες ουσιαστικά μόνος. Για την βολή που φοβήθηκες να ταράξεις. Δεν κράζω απλά αναρωτιέμαι. Γιατί να κρατήσεις δίπλα σου την σιγουριά μιας πεθαμένης σχέσης και όχι την ανεμελιά ενός απρόσμενου έρωτα?

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Αχ, αυτά τα βλέμματα!

Είναι κάποιες στιγμές που ενώ τα χείλη μένουν σιωπηλά, τα βλέμματα ουρλιάζουν. Και χωρίς λόγια, λέξεις μόνο με τον ηλεκτρισμό των ματιών μαθαίνεις, νιώθεις, ανακαλύπτεις, καταλαβαίνεις. Και όταν οι πληροφορίες που παίρνεις είναι ο πόνος του άλλου, τότε πως τον διαχειρίζεσαι? Κάν'το λίγο εικόνα. Γύρω από το τραπέζι μαζεμένοι φίλοι. Φίλοι που έχουν να συναντηθούν καιρό. Το κρασί ρέει άφθονο, τα ψητά το ίδιο και η μουσική στη διαπασών. Γέλια, χειροκροτήματα, τραγούδια, χοροί. Όλοι φαίνονται να διασκεδάζουν. Και διασκεδάζουν τις περισσότερες στιγμές. Είναι όμως και μερικές άλλες, που συναντώνται οι ματιές μας περίεργα. Και η μουσική δεν ακούγεται πια. Ούτε και οι φίλοι. Και ενώ δεν μιλάς λες τόσα. Που σε πληγώνουν. Που σε πονάνε. Και πονάω και εγώ μαζί σου. Και  για δευτερόλεπτα σκύβω το κεφάλι. Ανίκανος να διαχειριστώ το παράπονο σου. "Γιατί έμεινε το όνειρο μισό". Αυτό το "γιατί" που σε τυραννάει και δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Δεν έχω απαντήσεις. Σηκώνω το κεφάλι, με τα μάτια μου υγρά. Και την απάντησή μου την δίνει ο Στέλιος.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Άτιμο πράγμα ο έρωτας!


Είναι αυτό το φτερωτό, γυμνό αγγελάκι με το τόξο πολύ ύπουλο αδερφάκι μου. Χωρίς να το περιμένεις, ξαφνικά και από το πουθενά σε τρυπάει με τα βέλη του και νιώθεις αλλιώς. Και η καρδιά σου ανεβάζει παλμούς τόσο που φοβάσαι πως θα σπάσει. Και εκεί που έχεις ένα πρόγραμμα στη ζωή σου, ή μάλλον έτσι θέλεις να πιστεύεις, τσουπ εμφανίζεται αυτό και στα κάνει όλα μπάχαλο. Και είναι τόσο γλυκό αυτό το μπάχαλο, που σε κάνει να χαμογελάς σαν ένα παιδάκι που μόλις του χάρισαν το δώρο του. Και αυτό το χαζοχαρούμενο χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο σου συνέχεια. Όλη μέρα. Από το πρωί που ξυπνάς και την βλέπεις δίπλα σου, μέχρι το βράδυ που την χαζεύεις ενώ κοιμάται στην αγκαλιά σου. Και η αισιοδοξία βαράει ταβάνι. Τόσο που ζωηρεύει κάθε γκρι απόχρωση της καθημερινότητας. Και εύχεσαι να κρατήσει. Γιατί μαζί της είναι αλλιώς. Γιατί μαζί της είναι καλύτερα από ο,τι πριν. Τι να λέμε τώρα?
 Άτιμο πράγμα ο έρωτας!



Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Δώσε σημασία!

Είναι και κάποιοι,που τρέχουν να προλάβουν αυτούς, που τρέχουν να προλάβουν, θύμισε μου τι?
Το ξυπνητήρι χτυπάει. Ξυπνάς. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι και συνήθως βιάζεσαι. Κάτι πρέπει να προλάβεις πάλι. Και δεν δίνεις σημασία. Προσπερνώντας μέρη, ανθρώπους, σχέσεις. Και μονίμως κυνηγάς πανικόβλητος κάτι. Χωρίς να ευχαριστιέσαι την διαδρομή για να το κάνεις δικό σου. Γιατί είχες πολύ άγχος για να φτάσεις πρώτος, που δεν σε ενδιέφερε αν πέρασες από τον κήπο της Εδέμ και δεν το κατάλαβες. Όλη σου η ζωή ένα άγχος. Να προλάβεις. Στάσου! Δώσε σημασία. Και ίσως να δεις πως υπάρχουν πράγματα που αξίζει να ζεις. 
(που λέει και ο φίλος Πάνος) 

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Αφιερωμένο

Σκέψου πόσα άτομα είναι μακριά, αλλά και τόσο κοντά σου. Σκέψου πόσοι άνθρωποι λείπουν από την καθημερινότητα σου, αλλά την ζουν μαζί σου, έστω και από ένα τηλέφωνο. Σκέψου πόσοι σου λείπουν που αν ήταν μαζί σου και σαν παρουσίες θα ήταν όλα αλλιώς. Και αφού τα σκεφτείς όλα αυτά και βρεις πολλούς τέτοιους φίλους, τότε να νιώσεις τυχερός. Γιατί δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σαν και αυτούς εκεί έξω. Δεν υπάρχουν και πολλοί τέτοιοι να σε αγαπάνε τόσο δυνατά και αληθινά. Είναι λίγοι και καλοί. Και αυτά είναι τα αδέρφια σου. Που είναι και θα είναι πάντα εκεί. Σε οποίο στραβοπάτημα, σε όποια καλή ή κακή στιγμή. Σε όλα τα δάκρυα, αλλά και σε όλα τα γέλια! Για εσάς λοιπόν...


Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Είναι "σ'αγαπάω" και όχι "σ'αγαπώ!"


Η ώρα 4:30 το ξημέρωμα. Χτυπάει το κινητό μου. Ξυπνάω. Έχω μήνυμα. Το διαβάζω. Γράφει <<Σ'αγαπώ!>>. Και όμως δεν χαίρομαι τόσο που το διαβάζω. Και όχι προφανώς γιατί μου διέκοψε τον ύπνο. Άλλα γιατί ήταν ένα υποβαθμισμένο και λίγο <<Σ'αγαπώ!>> που γράφτηκε μέσα στη ζάλη από το ποτό σου. Θα χαμογελούσα γλυκά με ένα σ'αγαπάω. Χωρίς θαυμαστικό και χωρίς συναίρεση. Γυμνό, γεμάτο, απλό και αληθινό. Που θα γέμιζε το στόμα σου καθώς θα το έλεγες. Και θα γέμιζε και μένα με συναισθήματα. Και θα το άκουγα σαν να μου το ψιθύριζες στο αυτί. Τρυφερά και απαλά. Και ας απέχουμε χιλιόμετρα. Εσύ θα ερχόσουν κοντά με μαγικό και ανεξήγητο τρόπο. Και το σ' αγαπάω σου θα με αγκάλιαζε. Ξέρω δεν το σκέφτηκες ποτέ έτσι. Άλλα ποτέ δεν είναι αργά, δεν συμφωνείς?

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Αγάπα σε...

Δεν έχει ο έρωτας μυαλό, δεν έχει η αγάπη λογισμό, μονό ψυχή και σώμα λέει. Θα με βρει σύμφωνο ο μεσιέ ΑΛΛΑ... είναι ένα μεγάλο άλλα. Υπάρχει μια μορφή έρωτα που σε κρατάει στάσιμο. Χάνοντας έτσι λεπτά, ώρες, μέρες ζωής. Και η ζωή είναι πολύτιμο δώρο. Και εσύ την σπαταλάς. Και την γεμίζεις πόνο. Και σε ρωτάω, αξίζει? Γιατί? Για ποιόν? Δεν έχεις απαντήσεις. Μόνο πολλές τελείες βαλμένες στη σειρά. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Και η απόρριψη είναι μέσα στο παιχνίδι. Δεν σκέφτεσαι τι έχεις αλλά τι δεν. Και οι ανασφάλειες μεγαλώνουν. Και κλείνεσαι. Και βυθίζεσαι. Και δεν ακούς. Ή μάλλον ακούς αλλά δεν θέλεις να δεχτείς. Και θεωρείς ότι το πρόβλημα είσαι εσύ. Και αυτό γιατί? Γιατί δεν αγαπάς πολύ εσένα κατά βάθος. Όσο πιο γρήγορα αποδεχτείς τον εαυτό σου τόσο πιο γρήγορα θα νιώσεις καλύτερα. Να πεις αυτός είμαι και σ'όποιον αρέσω. Να σ' αγαπήσεις λίγο παραπάνω. Δεν κακό.


Υ.Γ: Σκούπισε τα δάκρυά σου και φόρα το χαμόγελό σου γιατί εγώ, σ'αγαπάω. Αυτό!


Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Κατάδικη σου Ιθάκη

Ξέρεις τι θέλεις. Ή μάλλον θέλεις να πιστεύεις πως ξέρεις τι θέλεις. Και το κυνηγάς, με κάθε μέσο που μπορείς. Και αυτό που θέλεις αντί να έρχεται κοντά σου απομακρύνεται. Και φαντάζει όλο και πιο μακρινό το ταξίδι για να φτάσεις στην Ιθάκη. Και δύσκολο και επίπονο. Και σκέφτεσαι,δεν μπορεί, γιατί να συμβαίνει σε εμένα αυτό? Αφού το θέλω πολύ. Και σιχτιρίζεις και τον Κοέλιο και τους ομοίους για τις παπάτζες που λένε. Και χαλιέσαι όλο και περισσότερο. Λάθος! Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να μην είσαι έτοιμος να διαχειριστείς όλα όσα θέλεις? Τον παθιασμένο έρωτα, την αληθινή αγάπη, την πραγματική οικογένεια, το μεγάλο όνειρο για τη δουλεία και το εγώ σου. Γιατί μπορεί αν σου συμβούν τώρα να είσαι μίσος, λίγος, ανώριμος και η Ιθάκη που θέλεις απεγνωσμένα να μην είναι η ίδια που θα ήταν αν ήσουν έτοιμος για αυτήν. Όλα θέλουν το χρόνο τους. Δεν σου λέω να παραιτηθείς και να περιμένεις να σου συμβούν σαν μάννα εξ ουρανού! Λέω απλώς να παλεύεις να γίνεις ολόκληρος! Να αντέχεις εσένα και να τα πας καλά με το είναι σου και το πώς διαμορφώνεται με τον καιρό. Να τα βρίσκεις με την μοναξιά σου και να την γουστάρεις! Να είσαι καψούρης με αυτά που έχεις και τα θεωρείς δεδομένα. Γιατί πολύ εύκολα μπορεί να γίνουν ζητούμενα. Να ετοιμαστείς. Φυσικά και να συνεχίσεις να κυνηγάς τα θέλω σου με κάθε τρόπο. Άλλα να σκέφτεσαι, όλα γίνονται για κάποιο λόγο στη ζωή. Και για να ΄ναι μεγαλύτερο το ταξίδι για σένα σημαίνει ότι έτσι πρέπει. Για να φτάσεις στον κατάδικο σου προορισμό! 

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Δεν θέλω το μπαμπάκι στο ντουλάπι μου

Και μια νέα περίοδος ξεκίνα. Πως θα είναι? Πόσο θα διαρκέσει? Θα περάσεις καλά? Θα αντέξεις? Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτηματικά είναι τετριμμένη. Ο χρόνος θα δείξει. Δεν έχεις δικαίωμα να αρνηθείς. Ή μάλλον δικαίωμα έχεις γιατί στο έχουν δώσει. Απλά εσύ είσαι διαφορετικός. Δεν είσαι σαν αυτούς και δεν θες και να τους μοιάσεις. Όποτε δέχεσαι αυτή την κατάσταση έχοντας την δίκη σου συνείδηση καθαρή και ας μην σου πολυαρέσει. Για να τα έχεις εσύ καλά με τον εαυτό σου μετά.
Αυτό.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Πότε δεν θα μπορέσω να διαχειριστώ το δάκρυ σου

Και πως άλλωστε να το κάνω? Υπάρχει τρόπος ή συνταγή? Να πεις ρε παιδί μου θα ακολουθήσω την παρακάτω τακτική? Όχι δυστυχώς! Ή μάλλον τώρα που το ξανασκέφτομαι ευτυχώς. Γιατί όταν συμβαίνει (πράγμα σπάνιο) είναι και μοναδικό το δέσιμο. Μπορεί να χάνω τα λογία μου, αλλά το βλέμμα μου και η αγκαλιά μου δεν χρειάζονται λέξεις.
Θαυμάζω την λογική σου. Μερικές φορές την μισώ, ειδικά όταν έχεις δίκιο (υπερβολή). Δεν θα ήθελα να την έχω γιατί δεν μου ταιριάζει, άλλα με ένα τρόπο μαγικό με συμπληρώνει. Με κάνεις και βλέπω τα πράγματα από την άλλη όψη του νομίσματος και πιστεύω πως το ίδιο κάνω και εγώ σε σένα με τον δικό μου τρόπο. Σε γνωρίζω πολλά χρόνια. Σε αγαπάω λιγότερα. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Και ξέρεις γιατί? Γιατί τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν μόνο τα χρόνια αλλά και η χημεία,το κλικ και οι δυνατές στιγμές. Και από αυτά έχουμε μπόλικα. Σίγουρα έχουμε πολλά κοινά που μπορεί να μην φαίνονται εκ πρώτης. Όμως το μεγαλύτερο μας κοινό είναι ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλον ΔΥΝΑΤΑ (και αναρχικά που λέει και ο Μαζώ :-Ρ) 
Άσχετο,θέλω μπουζούκια! Ακούς?

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Αν...ησυχίες!!

Τελικά είμαστε ό,τι επιλέγουμε να είμαστε ή όχι? Ορίζουμε μόνοι μας τη ζωή μας ή υπάρχει πεπρωμένο, μοίρα, τύχη, Θεός, Αλλάχ ή όπως αλλιώς το λέει ο καθένας? Αν με ρωτάς πιστεύω και τα δύο. Όλα σε μία ισορροπία. Βασισμένα σε ένα μεγάλο σχέδιο το οποίο τροποποιείται ανάλογα με τις κινήσεις μας και τις επιλογές μας. Από τα ρίσκα που είμαστε διατεθειμένοι να πάρουμε και από αυτά που δεν. Από τον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε. Εμείς επιλέγουμε το μονοπάτι αλλά δεν ξέρουμε πάντα τι θα συναντήσουμε περπατώντας σε αυτό. Σκέψου πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σου αν σε ένα σταυροδρόμι της δεν ακολουθούσες το μονοπάτι που επέλεξες και έπαιρνες το δίπλα. Ίσως λίγο ίσως και πολύ. Σίγουρα δεν θα ήταν η ίδια. Γιατί αυτά που θα συναντούσες θα διαμόρφωναν διαφορετικά το εγώ και το είναι σου. Άλλα το πως θα ήταν, δεν το γνωρίζεις. Μπορεί καλύτερη μπορεί και χειρότερη. Γι αυτό να χαρίζεις τις στιγμές σου σε πράγματα, καταστάσεις και άτομα που τις αξίζουν. Μην σπαταλάς το χρόνος σου, εκτός αν εκείνη τη στιγμή είναι αυτό που θέλεις. Μην συμβιβάζεσαι στα μέτρια. Αναζήτησε το ιδανικό χωρίς να σε πιάνει κρίση πανικού. Ζήσε τη κάθε μέρα σου λες και είναι η τελευταία, λες και δεν υπάρχει αύριο. Κάθε μέρα πρέπει να κάνουμε, να νιώθουμε, να ζούμε κάτι αλλιώτικο από την προηγούμενη μου είχε πει κάποτε  μια αγαπημένη φίλη. Ξέρω αυτό είναι δύσκολο κάθε μέρα, άλλα κάθε δεύτερη είναι σίγουρα πιο εύκολο :-Ρ
Think about it!

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Είναι που λείπει η εμπνεύση

  Είναι μερικές φόρες που θέλεις να πεις κάτι και δεν βρίσκεις τις κατάλληλες λέξεις ή κάτι άλλο στραβώνει. Ενώ μέσα στο μυαλό σου το είχες φανταστεί και έμοιαζε ιδανικό να το εκφράσεις έτσι, ξαφνικά είτε ξεπηδούν στην γλώσσα σου λέξεις που δεν ήταν στο αρχικό πλάνο είτε ακούς αυτό που είχες σκεφτεί και ξενερώνεις. Δεν έχει την ίδια μαγεία που είχε μέσα στο κεφάλι σου! Και λες τότε στον απέναντι "ενι γουεη κατάλαβες τι ήθελα να πω". Και άλλες φόρες καταλαβαίνει και άλλες όχι. Αν είσαι τυχερός και καταλάβει έχει κάλως. Όμως αν είσαι γκαντέμης  και δεν καταλάβει και ξεκινήσεις να κάνεις την μία εξήγηση πάνω στην άλλη τότε το έχεις πηδήξει το θέμα (πως εκφράζομαι έτσι, Μαρούσκα το εβιάν). Και συνήθως αυτό κάνεις. Αντί να πεις αστό δεν το'χω, συνεχίζεις να εξηγείς και να εξηγείς χωρίς να έχει νόημα όλο αυτό. Να αυτό έπαθα τώρα και εγώ! Άλλα ήθελα να γράψω, άλλα ξεκίνησα να γράφω, αλλού το πήγα και αλλού κατέληξα! Τεσπα κούρασα! Τι τα θες? είναι που ξεμείναμε από έμπνευση. Μωρεεεεέ θα ξεκινήσω τα ψυχοφάρμακα που είναι της μοδός και θα φορεθούν πολύ εφέτος! Στα τρένα...

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Στην ζωή σου θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους...

Άλλοι θα περάσουν και δεν θα ακουμπήσουν,
άλλοι θα περάσουν απλά,
άλλοι θα μείνουν κιόλας,
άλλοι θα σ'αγαπήσουν,
άλλους θα τους αγαπήσεις μόνο εσύ
και άλλους θα τους αγαπήσεις και θα σ αγαπήσουν


Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που γίνονται και γίνεσαι για αυτούς κομμάτια. Όποιες και αν είναι οι συνθήκες που επικρατούν. Μπορεί τα βλέμματα να τα χωρίζουν χιλιόμετρα, θάλασσες, βουνά, αλλά οι καρδιές δεν άφησαν πότε η μία την άλλη. Γιατί όταν συναντώνται οι ματιές έχουν την ίδια οικειότητα και την ίδια ζεστασιά με πριν. Σαν να μην πέρασε μια μέρα..


Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Γιατί μετά την Σάμερ θα γνωρίσεις και θα ερωτευτείς την Ότομ...


 Σ'αρέσει. Την έχεις καψουρευτεί. Αυτή είναι ένα "ελεύθερο" κορίτσι. Παιδί χωρισμένων γονιών που έχει την πεποίθηση ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Απ'την αρχή σου ξεκαθαρίζει πως δεν πιστεύει στον έρωτα. Δεν ξέρει καν το λόγο που υπάρχει αυτή η λέξη. Δεν τον έχει νιώσει ποτέ. Δεν θέλει να είναι κορίτσι κανενός. Θέλει την ελευθερία της.
  Βγαίνετε, διασκεδάζεται, κάνετε κάλο σεξ, με λίγα λόγια περνάτε καλά μαζί. Ανοίγεται πρώτη φορά, σε σένα. Βασικά σου λέει τις παρακάτω "παρερμηνεύσιμες" λέξεις: <<Αυτό δεν το έχω ξαναπεί σε κανέναν.>> Νιώθεις ξεχωριστός. Στο κεφάλι σου έχεις το τέλειο λοβ στόρυ. Αυτό όμως για πόσο? Από αυτήν έχεις το για όσο, όχι το για πάντα. Μέχρι να ξυπνήσετε μια μέρα και να νιώθετε διαφορετικά.
  Και μια μέρα δεν είναι σαν τις προηγούμενες. Κάτι έχει αλλάξει. Δεν γελάει με τα χαζά αστεία σας, αδιαφορεί, είναι απόμακρη. Ξύπνησε και ένιωθε διαφορετικά. Σε χωρίζει και σου ζητάει να μείνετε φίλοι, οι καλύτεροι φίλοι. Δηλαδή, όπως λέει και μια ψυχή, ο σκύλος μας ψόφησε αλλά μπορείς να κρατήσεις το πτώμα του ;)
  Ο πόνος σου αβάσταχτος. Έχεις πέσει σε κατάθλιψη. Δεν έχεις όρεξη να φας,να ξυπνήσεις, να πας στη δουλεία σου. Η οποιαδήποτε κίνηση σε κουράζει. Ακόμα και το να κουνήσεις το τσιγάρο για να τραβήξεις τζούρα. Αρνείσαι να κάνεις προσπάθεια  να το ξεπεράσεις. Την θες απλά πίσω. Έχεις παραιτηθεί από την αγάπη, από την ζωή. Έχεις αρχίσει να πιστεύεις ότι είχε δίκιο. Ότι δεν υπάρχει έρωτας και πως αυτό είναι κατασκεύασμα των ταινιών, των τραγουδιών και άλλα τέτοια χαζά.
  Υστέρα από καιρό, μόλις έχεις καταφέρει να ξαναπατήσεις στα πόδια σου, μαθαίνεις πως το ατίθασο άλογο, η Σαμερ, παντρεύτηκε. Ναι, το κορίτσι που δεν ήθελε να ανήκει πουθενά  τώρα έχει σύζυγο  Όπως σου λέει και η ίδια σε μία τυχαία συνάντησή σας στο αγαπημένος σας μέρος: Είχες δίκιο, ο έρωτας υπάρχει. Απλά δεν τον είχα νιώσει μαζί σου, ούτε με κανέναν άλλον πριν. Όλα είναι θέμα τάιμινγκ και δεν είχατε το σωστό.


  Αποφασίζεις να πάρεις την ζωή στα χέρια σου. Κυνηγάς τα όνειρά σου,τα οποία είχες παρατήσει τελείως, παίρνεις ρίσκα και κάνεις μια νέα αρχή. Κάπου εκεί γνωρίζεις την Ότομ. Και η ζωή συνεχίζεται...






Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Μέμορις!!

    Υπάρχουν άνθρωποι που σου λείπουν από τη ζωή σου, από την καθημερινότητα σου! Είχες μάθει να τους έχεις δίπλα σου. Είχες μάθει να μοιράζεσαι μαζί τους στιγμές. Από ασήμαντες μέχρι σπουδαίες. Αστείες αλλά και θλιβερές. Είναι από εκείνες τις μέρες που λείπεις πιο πολύ από τα πατρι(ν)α εδάφη! Είναι από εκείνες τις νύχτες που μου λείπεις πιο πολύ! Όχι γιατί συμβαίνει κάτι αλλά γιατί πάει καιρός...
   Ένα μπουκάλι κρασί, δύο ποτήρια και το γνωστό μπαλκόνι! Γέλια, αστεία, χαζομάρες,αγκαλιές, φιλιά, κλάματα, ανάλυση επί της ανάλυσης (έτσι γιατί μπορούμε ρε αδερφέ)... και φεύγοντας πάντα να μην ξεχάσω το δώρο μου, ξέρεις εσύ ;) Ακόμα και αυτή η ατάκα σου, μου λείπει! Γιατί όπως λέει και η Χαρούλα όλα σε θυμίζουν...
Μετρώντας τις μέρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα (υπερβολή)

Υ.Γ: 8 και σήμερα!






Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Ρίσκο = Ζωή

    Οι περισσότερες ήμερες του χρόνου είναι συνηθισμένες. Αρχίζουν και τελειώνουν χωρίς ιδιαίτερες αναμνήσεις στο ενδιάμεσο. Οι περισσότερες μέρες δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στην πορεία μίας ζωής. Σε προκαλώ! Σκέψου μια μέρας σου. Τις περισσότερες φόρες κάνεις πράγματα καθημερινά και άκρως συνηθισμένα για σένα. 'Όχι ΟΛΕΣ, τις περισσότερες!
   Μια μέρα αλλάζει από "συνηθισμένη" σε "διαφορετική" λόγω συμπτώσεων. Αυτό είναι όλο. Τίποτα παραπάνω από άπλες συμπτώσεις. Όλα κρίνονται στο πως θα αντιδράσεις σε αυτές και πως θα τις χειριστείς. Δεν υπάρχουν θαύματα. Δεν υπάρχει πεπρωμένο, αν δεν βάλεις και εσύ το χεράκι σου σ'αυτό. Τίποτα δεν είναι γραφτό να γίνει, αν δεν προκαλέσεις εσύ μια δράση και δεν πάρεις κάποιο ρίσκο. Η επιλογή του να ζήσεις χωρίς ρίσκο, δήθεν για ασφάλεια και σιγουριά, είναι αυτοκτονία! Μπορεί να πληγωθείς, να πονέσεις, να χάσεις, να μπλεχτείς, πιο εύκολα μερικές φορές αλλά και σίγουρα κάποιες άλλες θα κερδίσεις,θα γελάσεις, θα χαρείς ,θα νιώσεις πλήρης. Ουσιαστικά, αν το καλοσκεφτείς, θα μάθεις να ζήσεις!
So take that risk...
Αξίζει!

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Κοίτα να δεις,κόλλημα #2

Που να σου εξηγήσω, πως δεν πονάω πια...
Που να σου εξηγήσω,πως δεν σε ξέρω πια...

Και ας ξέρω τον καιρό στα μέρη που θα πας
ορίζοντα ανοιχτό να βρίσκεις να περνάς....

Κοιτάζω τώρα πίσω...
τι να κρατήσω
και ποια ζωή να ζήσω
Πώς να σου εξηγήσω?

http://www.youtube.com/watch?v=yzUi-DpBVBQ&feature=share


Φουμάρω!

Τι ψάχνω? Στην ουσία τίποτα. Φουμάρω!
Ίσως, κάποια να βάλει μουσική στα βήματά μου 
Κάποια που είναι φτιαγμένη για το καλύτερο όνειρο
και για τον χειρότερο εφιάλτη
Κάποια που να με κάνει να μ'αρέσω όταν κωλώνω
και να της αρέσει το λάθος όταν γίνεται πάθος
Κάποια που όταν στέκεται απέναντι από έναν καθρέφτη,
δεν βλέπει απλά ένα είδωλο,
άλλα ένα ζευγάρι μάτια με ψύχη... και τα βλέπεις και εσύ!

Τι ψάχνω? Στην ουσία τίποτα. Φουμάρω!  





Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Εγώ-Πυρετός 0-1

Είναι από εκείνες τις ώρες που ο καναπές σε κουράζει,το σπίτι σε πνίγει... Που θες να πας να βρεις τους φίλους και να πιείτε ένα,δύο ποτάκια βρε αδερφέ... Αλλά ο πυρετός, που είναι και ο εχθρός σου στη προκειμένη φάση, σε νικάει... Όμως δεν σου τα παν καλά φίλος! Ο πόλεμος είναι δικός μου εξαρχής, απλά σε άφησα να πάρεις μια δυο νίκες έτσι για αλλαγή! Γαμημένες ιώσεις...

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Γιατί πάντα θα θες και το μήλο!

   Ο άνθρωπος είναι άπληστος από τη φύση του... και όλα να τα'χει πάντα θα θέλει παραπάνω!  Τους πρωτόπλαστους να πάρεις παράδειγμα, θα καταλάβεις.. που ενώ βρίσκονταν στον κήπο της Εδέμ και είχαν ό,τι βάλει ο νους σου, αυτοί εκεί, να δοκιμάσουν και το μήλο!
   Η απληστία όμως, πέρα του ότι αποτελεί αμαρτία, δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις ποτέ! Γιατί ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος με αυτά που έχεις και θα θες πάντα το κάτι λίγο ακόμη!Γιατί θες και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο! Και δεν το θες από θέμα εξέλιξης γιατί αυτό θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο ή γιατί θα νιώσεις ευτυχισμένος όταν το κερδίσεις, αλλά από θέμα εγωισμού και βλακείας... Όλο αυτό σε φθείρει με τον καιρό και σε φέρνει στο σημείο να συλλέγεις άχρηστα πράγματα, άχρηστες σχέσεις, άχρηστα συναισθήματα... Και είναι λυπηρό ρε γαμώτο να ζεις έτσι!







  

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Κοίτα να δεις, κόλλημα #1

Μόνο εσύ γεμίζεις το κενό

Στο μυαλό μου, στην ψυχή μου, στο ζενίθ και στο ναδίρ μου
Στο μυαλό μου, στην ψυχή μου και στο κέφι το τσακίρ μου


http://www.youtube.com/watch?v=2Ltt7wsz3nI&feature=share


Α ρε Αννούλα!

Έφυγες με μια βαλίτσα, να κυνηγήσεις το όνειρο...


 Τελικά γιατί μερικές φορές (μη σου πω τις περισσότερες) είναι τόσο δύσκολο να ζήσεις το όνειρο?Γιατί απαιτούνται τόσες θυσίες? Και γιατί το να αποκτήσεις αυτό που πραγματικά ονειρεύεσαι, χωρίς δυσκολίες και εμπόδια, φαντάζει ουτοπικό? Ίσως γιατί το εκτιμάς περισσότερο όταν μοχθήσεις για αυτό!Ίσως γιατί πρέπει να χάσεις κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο! Ίσως πάλι γιατί αν ήταν εύκολο να μην ήταν το όνειρό σου! Προσωπικά θαυμάζω τους ανθρώπους που κυνηγούν τα όνειρα τους με κάθε κόστος για τους εαυτούς τους. Τους ανθρώπους που ενώ πονούν, παλεύουν να ζήσουν την καψούρα τους (γιατί το όνειρο είναι καψούρα,τρέλα και άλλα πολλά). Θέλει απόθεμα ψυχής και κουράγιο που δεν διαθέτουν όλοι! Όταν όμως περάσουν τα δύσκολα (γιατί θα περάσουν να είσαι σίγουρος) και ο ήλιος διώξει την βροχή, τότε το ουράνιο τόξο που θα εμφανιστεί θα σε γεμίσει με ευτυχία! Θα νιώσεις τέτοια πληρότητα που όσο θα σκέφτεσαι τι πέρασες,θα λες... χαλάλι! Γιατί αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!!

Υ.Γ:  Σε θαυμάζω στο'χω ξαναπεί!



Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Δύο Ξένοι

<<Γιατί όσο πουτάνα και αν είσαι, θα θυμάσαι ότι κάποτε ήσουν με έναν μαλάκα που σε έκανε να βλέπεις λίγο πέρα από τη σκιά σου...>>

Κωνσταντίνος Μαρκοράς



Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Φλας μπακ!!

Βράδυ, παραλία, μπύρα... Πιο δίπλα μια ακόμη παρέα... γνωστοί όλοι.. αλλά εμείς θέλουμε να μείνουμε μόνοι... Χορεύουμε, τραγουδάμε, γελάμε... Απο το μπιτς μπαρ ακούγεται το http://www.youtube.com/watch?v=xw6bbTxbTds... Σε φιλάω αυθόρμητα, χωρίς να το πολύ καταλάβω! Παγώνεις για λίγο! Με φιλάς και εσύ! Η ώρα περνάει... η παρέα δίπλα μας έχει φύγει, το μπιτς μπαρ έχει κλείσει! Γδύνεσαι και μπαίνεις στο νερό... μου φωνάζεις: " Έλα, είναι τέλεια "... δεν το σκέφτομαι και σ'ακολουθώ... Κάνουμε Έρωτα! Ξημερώνει... εμείς γυμνοί στην αμμουδιά!Μου ψιθυρίζεις στο αυτί:




                                                      "Σ'αγαπάω ακόμα"

Πρώτη Προσπάθεια

Μετά από αρκετή ώρα προσπαθειών ( λόγω ασχετοσύνης καταλαβαίνετε..) αυτή θα είναι η πρώτη μου ανάρτηση! Για όλη την προσπάθεια και για την έμπνευση να δημιουργήσω blog με βοήθησε η φίλη Σοφία! Όποτε το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ευχαριστώ μεσώ αυτής της πρώτης μου ανάρτησης!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΟΦΟΥΛΑ!!!!