Μέμορις!!

    Υπάρχουν άνθρωποι που σου λείπουν από τη ζωή σου, από την καθημερινότητα σου! Είχες μάθει να τους έχεις δίπλα σου. Είχες μάθει να μοιράζεσαι μαζί τους στιγμές. Από ασήμαντες μέχρι σπουδαίες. Αστείες αλλά και θλιβερές. Είναι από εκείνες τις μέρες που λείπεις πιο πολύ από τα πατρι(ν)α εδάφη! Είναι από εκείνες τις νύχτες που μου λείπεις πιο πολύ! Όχι γιατί συμβαίνει κάτι αλλά γιατί πάει καιρός...
   Ένα μπουκάλι κρασί, δύο ποτήρια και το γνωστό μπαλκόνι! Γέλια, αστεία, χαζομάρες,αγκαλιές, φιλιά, κλάματα, ανάλυση επί της ανάλυσης (έτσι γιατί μπορούμε ρε αδερφέ)... και φεύγοντας πάντα να μην ξεχάσω το δώρο μου, ξέρεις εσύ ;) Ακόμα και αυτή η ατάκα σου, μου λείπει! Γιατί όπως λέει και η Χαρούλα όλα σε θυμίζουν...
Μετρώντας τις μέρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα (υπερβολή)

Υ.Γ: 8 και σήμερα!

Ρίσκο = Ζωή

    Οι περισσότερες ήμερες του χρόνου είναι συνηθισμένες. Αρχίζουν και τελειώνουν χωρίς ιδιαίτερες αναμνήσεις στο ενδιάμεσο. Οι περισσότερες μέρες δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στην πορεία μίας ζωής. Σε προκαλώ! Σκέψου μια μέρας σου. Τις περισσότερες φόρες κάνεις πράγματα καθημερινά και άκρως συνηθισμένα για σένα. 'Όχι ΟΛΕΣ, τις περισσότερες!
   Μια μέρα αλλάζει από "συνηθισμένη" σε "διαφορετική" λόγω συμπτώσεων. Αυτό είναι όλο. Τίποτα παραπάνω από άπλες συμπτώσεις. Όλα κρίνονται στο πως θα αντιδράσεις σε αυτές και πως θα τις χειριστείς. Δεν υπάρχουν θαύματα. Δεν υπάρχει πεπρωμένο, αν δεν βάλεις και εσύ το χεράκι σου σ'αυτό. Τίποτα δεν είναι γραφτό να γίνει, αν δεν προκαλέσεις εσύ μια δράση και δεν πάρεις κάποιο ρίσκο. Η επιλογή του να ζήσεις χωρίς ρίσκο, δήθεν για ασφάλεια και σιγουριά, είναι αυτοκτονία! Μπορεί να πληγωθείς, να πονέσεις, να χάσεις, να μπλεχτείς, πιο εύκολα μερικές φορές αλλά και σίγουρα κάποιες άλλες θα κερδίσεις,θα γελάσεις, θα χαρείς ,θα νιώσεις πλήρης. Ουσιαστικά, αν το καλοσκεφτείς, θα μάθεις να ζήσεις!
So take that risk...
Αξίζει!

Κοίτα να δεις,κόλλημα #2

Που να σου εξηγήσω, πως δεν πονάω πια...
Που να σου εξηγήσω,πως δεν σε ξέρω πια...

Και ας ξέρω τον καιρό στα μέρη που θα πας
ορίζοντα ανοιχτό να βρίσκεις να περνάς....

Κοιτάζω τώρα πίσω...
τι να κρατήσω
και ποια ζωή να ζήσω
Πώς να σου εξηγήσω?

http://www.youtube.com/watch?v=yzUi-DpBVBQ&feature=share

Φουμάρω!

Τι ψάχνω? Στην ουσία τίποτα. Φουμάρω!

Ίσως, κάποια να βάλει μουσική στα βήματά μου 

Κάποια που είναι φτιαγμένη για το καλύτερο όνειρο

και για τον χειρότερο εφιάλτη

Κάποια που να με κάνει να μ'αρέσω όταν κωλώνω

και να της αρέσει το λάθος όταν γίνεται πάθος

Κάποια που όταν στέκεται απέναντι από έναν καθρέφτη,
δεν βλέπει απλά ένα είδωλο,

άλλα ένα ζευγάρι μάτια με ψύχη... και τα βλέπεις και εσύ!

Τι ψάχνω? Στην ουσία τίποτα. Φουμάρω!  

Εγώ-Πυρετός 0-1

Είναι από εκείνες τις ώρες που ο καναπές σε κουράζει,το σπίτι σε πνίγει... Που θες να πας να βρεις τους φίλους και να πιείτε ένα,δύο ποτάκια βρε αδερφέ... Αλλά ο πυρετός, που είναι και ο εχθρός σου στη προκειμένη φάση, σε νικάει... Όμως δεν σου τα παν καλά φίλος! Ο πόλεμος είναι δικός μου εξαρχής, απλά σε άφησα να πάρεις μια δυο νίκες έτσι για αλλαγή! Γαμημένες ιώσεις...

Γιατί πάντα θα θες και το μήλο!

   Ο άνθρωπος είναι άπληστος από τη φύση του... και όλα να τα'χει πάντα θα θέλει παραπάνω!  Τους πρωτόπλαστους να πάρεις παράδειγμα, θα καταλάβεις.. που ενώ βρίσκονταν στον κήπο της Εδέμ και είχαν ό,τι βάλει ο νους σου, αυτοί εκεί, να δοκιμάσουν και το μήλο!

   Η απληστία όμως, πέρα του ότι αποτελεί αμαρτία, δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις ποτέ! Γιατί ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος με αυτά που έχεις και θα θες πάντα το κάτι λίγο ακόμη!Γιατί θες και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο! Και δεν το θες από θέμα εξέλιξης γιατί αυτό θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο ή γιατί θα νιώσεις ευτυχισμένος όταν το κερδίσεις, αλλά από θέμα εγωισμού και βλακείας... Όλο αυτό σε φθείρει με τον καιρό και σε φέρνει στο σημείο να συλλέγεις άχρηστα πράγματα, άχρηστες σχέσεις, άχρηστα συναισθήματα... Και είναι λυπηρό ρε γαμώτο να ζεις έτσι!

  

Κοίτα να δεις, κόλλημα #1

Μόνο εσύ γεμίζεις το κενό

Στο μυαλό μου, στην ψυχή μου, στο ζενίθ και στο ναδίρ μου
Στο μυαλό μου, στην ψυχή μου και στο κέφι το τσακίρ μου

http://www.youtube.com/watch?v=2Ltt7wsz3nI&feature=share

Α ρε Αννούλα!

Έφυγες με μια βαλίτσα, να κυνηγήσεις το όνειρο...

 Τελικά γιατί μερικές φορές (μη σου πω τις περισσότερες) είναι τόσο δύσκολο να ζήσεις το όνειρο?Γιατί απαιτούνται τόσες θυσίες? Και γιατί το να αποκτήσεις αυτό που πραγματικά ονειρεύεσαι, χωρίς δυσκολίες και εμπόδια, φαντάζει ουτοπικό? Ίσως γιατί το εκτιμάς περισσότερο όταν μοχθήσεις για αυτό!Ίσως γιατί πρέπει να χάσεις κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο! Ίσως πάλι γιατί αν ήταν εύκολο να μην ήταν το όνειρό σου! Προσωπικά θαυμάζω τους ανθρώπους που κυνηγούν τα όνειρα τους με κάθε κόστος για τους εαυτούς τους. Τους ανθρώπους που ενώ πονούν, παλεύουν να ζήσουν την καψούρα τους (γιατί το όνειρο είναι καψούρα,τρέλα και άλλα πολλά). Θέλει απόθεμα ψυχής και κουράγιο που δεν διαθέτουν όλοι! Όταν όμως περάσουν τα δύσκολα (γιατί θα περάσουν να είσαι σίγουρος) και ο ήλιος διώξει την βροχή, τότε το ουράνιο τόξο που θα εμφανιστεί θα σε γεμίσει με ευτυχία! Θα νιώσεις τέτοια πληρότητα που όσο θα σκέφτεσαι τι πέρασες,θα λες... χαλάλι! Γιατί αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!!

Υ.Γ:  Σε θαυμάζω στο'χω ξαναπεί!

Δύο Ξένοι

<<Γιατί όσο πουτάνα και αν είσαι, θα θυμάσαι ότι κάποτε ήσουν με έναν μαλάκα που σε έκανε να βλέπεις λίγο πέρα από τη σκιά σου...>>

Κωνσταντίνος Μαρκοράς

Φλας μπακ!!

Βράδυ, παραλία, μπύρα... Πιο δίπλα μια ακόμη παρέα... γνωστοί όλοι.. αλλά εμείς θέλουμε να μείνουμε μόνοι... Χορεύουμε, τραγουδάμε, γελάμε... Απο το μπιτς μπαρ ακούγεται το http://www.youtube.com/watch?v=xw6bbTxbTds... Σε φιλάω αυθόρμητα, χωρίς να το πολύ καταλάβω! Παγώνεις για λίγο! Με φιλάς και εσύ! Η ώρα περνάει... η παρέα δίπλα μας έχει φύγει, το μπιτς μπαρ έχει κλείσει! Γδύνεσαι και μπαίνεις στο νερό... μου φωνάζεις: " Έλα, είναι τέλεια "... δεν το σκέφτομαι και σ'ακολουθώ... Κάνουμε Έρωτα! Ξημερώνει... εμείς γυμνοί στην αμμουδιά!Μου ψιθυρίζεις στο αυτί:

                                                      "Σ'αγαπάω ακόμα"

Πρώτη Προσπάθεια

Μετά από αρκετή ώρα προσπαθειών ( λόγω ασχετοσύνης καταλαβαίνετε..) αυτή θα είναι η πρώτη μου ανάρτηση! Για όλη την προσπάθεια και για την έμπνευση να δημιουργήσω blog με βοήθησε η φίλη Σοφία! Όποτε το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ευχαριστώ μεσώ αυτής της πρώτης μου ανάρτησης!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΟΦΟΥΛΑ!!!!