Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Γνωστοί - Άγνωστοι

Στην αρχή κανείς δεν ήξερε κανέναν.
Ήσασταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων που γίναν γνωστοί.
Ξένοι που γίναν εραστές.
Ήρθατε κοντά για κάποιο λόγο.
Μείνατε μαζί για κάποιο λόγο.
Για να γνωρίσετε τον έρωτα.
Και αυτό έγινε.
Τον γνωρίσατε, τον νιώσατε.
Με έναν μοναδικό τρόπο. Τον δικό σας.
Αυτόν που έκανε το "δύο" να φαντάζει "ένα".
Και εκεί γνωρίσατε την αγάπη.
Και αν η ζωή ήταν παραμύθι, τώρα θα λέγαμε και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Όμως δεν είναι.
Ο κύκλος ανοίγει και κλείνει στο ίδιο σημείο.
Άγνωστοι που έγιναν γνωστοί, εραστές, σύντροφοι, συνοδοιπόροι και καταλήγουν άγνωστοι.
Είτε μαζί είτε χώρια.
Γιατί αλλάζουν μάτια μου οι άνθρωποι.
Καμία φορά αθόρυβα, σιωπηλά.
Και εκεί που νομίζεις ότι τους ξέρεις συνειδητοποιείς πως δεν τους έμαθες ποτέ. 

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Καναπές, τσόντες και καφές...

Πότε έκανες κάτι για πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό?
Ναι εσύ. Σε σένα απευθύνομαι.
Ακούς την ερώτηση και προσπαθείς να σκεφτείς.
Δεν σου έρχεται μια απάντηση στα γρήγορα.
Το παιδεύεις.
Και ίσως ξεπηδήσει κάτι στο μυαλό σου. Ίσως πάλι και όχι.
Σε έφαγε η ρουτίνα και η καθημερινότητα.
Βολεύτηκες στην ευκολία της.
Κλείδωσες τις πόρτες στο καινούριο.
Και οι μέρες σου περνούν χωρίς να αφήσουν έστω και μία ανάμνηση. Αδιάφορες.
Όλο τα ίδια και τα ίδια.
Με ένα κινητό να έχει γίνει προέκταση του χεριού σου, με ένα λαπ τοπ αγκαλιά και μια τηλεόραση να παίζει.
Σκουπίδια.
Και εσύ γεμίζεις τη ζωή σου από δαύτα.
Τίποτα δεν ταράζει τα νερά σου.
Και ο καναπές έχει κάνει λακούβα από το κουφάρι σου.
Συνήθεια. Τίποτα σημαντικό. Ζεις μονάχα εν λευκώ.
Και τώρα αναρωτήσου.
Υπερβάλλω?
Η μήπως όχι?
(Αν πάλι είσαι από αυτούς που σου ήρθε αμέσως κάτι στο μυαλό στην πρώτη ερώτηση, συνέχισε έτσι.)

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Που ξέρεις?

Υπάρχουν στιγμές που θες να ξεφύγεις από τα γνωστά?
Να ξεκινήσεις για το άγνωστο χωρίς πυξίδα?
Χωρίς απαραίτητα κάποιο λόγο και αιτία.
Έτσι! Γιατί βαρέθηκες την ρουτίνα.
Να ταξιδέψεις σε ένα μέρος που δεν θα ξέρεις κανέναν και δεν θα σε ξέρει κανείς.
Που τίποτα δεν θα σου θυμίζει κάτι γνώριμο, γιατί πολύ απλά όλα θα είναι καινούρια. Όλα θα είναι μια λευκή σελίδα που πάνω της θα μπορείς να γράψεις από την αρχή. Ένας νέος καμβάς που πάνω του θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα νέα σου χρώματα και τα νέα σου πινέλα.
Και να κάνεις καινούριες μουτζούρες.
Και που ξέρεις, μπορεί κάποια από αυτές να γίνει η πιο πολύτιμη σου.
Που ξέρεις?

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Κρακ!

Έχεις ακούσει ποτέ να σπάει κάτι μέσα σου?
Δεν εννοώ στο κεφάλι σου,τα γνωστά λαμπάκια που κάνουν το γνωστό τσαφ όταν εκνευρίζεσαι πολύ, αλλά ένα ράγισμα κάπου εκεί στο θώρακα, στο μέρος της καρδιάς. Είναι πολύ περίεργο συναίσθημα. Σα να υπάρχει ένα γυαλί κάπου εκεί μέσα, που είναι ήδη πολύ ραγισμένο και κάποια στιγμή, σε ανύποπτο χρόνο, κάνει ένα κρακ και σπάει. Και νιώθεις τα θρύψαλα να πέφτουν και να σφάζουν το μέσα σου, το είναι σου. Δεν πονάς όμως, απλά μουδιάζεις, παγώνεις. Νιώθεις λες και έφυγε το προστατευτικό και τώρα μπαίνει μέσα με μανία ο βοριάς. Νιώθεις χαμένος, αβοήθητος, απροστάτευτος. Και όλα τώρα είναι πιο μεγάλα ή βασικά φαντάζουν έτσι. Και είναι δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις πάλι.
Και κάπου εκεί σου γεννιέται η απορία.
Τελικά κάποια πράγματα ξεπερνιούνται ή αν έχεις ζήσει πολλές φορές την ίδια ιστορία η πληγή γίνεται ουλή που θα κουβαλάς?
Και αυτά τα κομμάτια ξανακολλάνε και είναι όπως ήταν αρχικά?
Κολλάνε πάλι τα ρημάδια. Πιο δυνάτα αλλά και διαφορετικά, με αποτέλεσμα να αφήνουν κενά.
Και πως γεμίζουν αυτά τα κενά? ε?
Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Ποθητά λάθη

 Φλερτ, ερωτισμός, ένταση, πάθος, λάθη, λάθη, λάθη...
Πόσα λάθη κάνεις μέσα στην καψούρα σου? Μέσα στον πόθο σου να αποκτήσεις αυτό που λαχταράς. Λάθη που όταν τα βάζεις κάτω με ψυχραιμία καταλαβαίνεις πως αν έπραττες διαφορετικά ίσως τα πράγματα ήταν αλλιώς. Αλλά πώς μπορείς να βάλεις λογική στην τρέλα? Γίνεται? Δεν γίνεται. Και αν το προσπαθήσεις θα χάσει την μαγεία της. Άσε που το πιο πιθανό είναι να μην τα καταφέρεις. Γιατί η καψούρα αν δεν έχει και λάθη παύει να υφίσταται. Χάνει την υπόσταση της. Χάνει τον αυθορμητισμό της.
 Κάπου κάποιος είπε: Η ζωή είναι μία, οπότε άρπαξέ την από τα μαλλιά και ζήσε την όπως εσύ θέλεις. Και ας κάνεις και λάθη.
Ζήσε με κάβλα!
Έτσι θα έχεις μία ζωή γεμάτη από εμπειρίες και έντονες αναμνήσεις, που σίγουρα κάτι θα σου προσφέρουν και θα σε διδάξουν. Αν θες να ζήσεις με πάθος, δεν πειράζει να κάνεις και λάθος. άλλωστε η διαφορά τους βρίσκεται σε ένα γράμμα.
Εσύ τι λες?

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Μια στιγμή αρκεί...

Φτάνει ένα σημείο στην γνωριμία δυο ανθρώπων που πρέπει να γίνει η υπέρβαση. Αυτό το μικρό άλμα που είναι αναγκαίο για να τους ενώσει. Και αυτό δεν θέλει πάντα προετοιμασία και διαδικασία για να πραγματοποιηθεί. Αρκεί μια στιγμή,μια επιλογή, μια υπερβολή. Μια αφορμή που θα σου δώσει τον ενθουσιασμό και την διάθεση να γνωρίσεις λίγο παραπάνω από το είναι του άλλου. Η στιγμή που θα αλλάξει τα δεδομένα  και θα τα τοποθετήσει σε άλλη βάση. Γιατί όσα δεν τα φέρνει ο χρόνος τα φέρνει μια στιγμή.
 Είδες τι σου κάνει, φίλε μου, μια στιγμή?

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Μούγκα... στην στρούγκα!

Λόγια, σκέψεις, συναισθήματα και άλλα τόσα που πρέπει να θάψεις. Κρυμμένα σε ένα κουτί της καρδίας και του μυαλού σου. Και όλα μέσα σου ουρλιάζουν και εσύ μούγκα. Δεν πρέπει να μιλήσεις. Δεν πρέπει να καταλάβει κανείς. Και ειδικά το άτομο για το οποίο τα νιώθεις. Δεν είναι θέμα ανταπόκρισης. Είναι ότι φοβάσαι.
Φοβάσαι την νέα αρχή. 
Φοβάσαι ότι μόνο εσύ νιώθεις τόσα. 
Φοβάσαι να είσαι ευάλωτος πάλι. 
Φοβάσαι να ανοιχτείς.
Φοβάσαι μήπως ξαναπληγωθείς.
Και έρχονται τα "φοβάμαι" για να πνίξουν τα "θέλω". 
Και τα πνίγουν.
Για πόσο όμως?