Λόγια, σκέψεις, συναισθήματα και άλλα τόσα που πρέπει να θάψεις. Κρυμμένα σε ένα κουτί της καρδίας και του μυαλού σου. Και όλα μέσα σου ουρλιάζουν και εσύ μούγκα. Δεν πρέπει να μιλήσεις. Δεν πρέπει να καταλάβει κανείς. Και ειδικά το άτομο για το οποίο τα νιώθεις. Δεν είναι θέμα ανταπόκρισης. Είναι ότι φοβάσαι.
Φοβάσαι ότι μόνο εσύ νιώθεις τόσα.
Φοβάσαι την νέα αρχή.
Φοβάσαι να είσαι ευάλωτος πάλι.
Φοβάσαι να ανοιχτείς.
Φοβάσαι μήπως ξαναπληγωθείς.
Και έρχονται τα "φοβάμαι" για να πνίξουν τα "θέλω".
Και τα πνίγουν.
Για πόσο όμως?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου