Μια στιγμή αρκεί...

Φτάνει ένα σημείο στην γνωριμία δυο ανθρώπων που πρέπει να γίνει η υπέρβαση. Αυτό το μικρό άλμα που είναι αναγκαίο για να τους ενώσει. Και αυτό δεν θέλει πάντα προετοιμασία και διαδικασία για να πραγματοποιηθεί. Αρκεί μια στιγμή,μια επιλογή, μια υπερβολή. Μια αφορμή που θα σου δώσει τον ενθουσιασμό και την διάθεση να γνωρίσεις λίγο παραπάνω από το είναι του άλλου. Η στιγμή που θα αλλάξει τα δεδομένα  και θα τα τοποθετήσει σε άλλη βάση. Γιατί όσα δεν τα φέρνει ο χρόνος τα φέρνει μια στιγμή.

 Είδες τι σου κάνει, φίλε μου, μια στιγμή?

Μούγκα... στην στρούγκα!

Λόγια, σκέψεις, συναισθήματα και άλλα τόσα που πρέπει να θάψεις. Κρυμμένα σε ένα κουτί της καρδίας και του μυαλού σου. Και όλα μέσα σου ουρλιάζουν και εσύ μούγκα. Δεν πρέπει να μιλήσεις. Δεν πρέπει να καταλάβει κανείς. Και ειδικά το άτομο για το οποίο τα νιώθεις. Δεν είναι θέμα ανταπόκρισης. Είναι ότι φοβάσαι.

Φοβάσαι την νέα αρχή. 

Φοβάσαι ότι μόνο εσύ νιώθεις τόσα. 

Φοβάσαι να είσαι ευάλωτος πάλι. 

Φοβάσαι να ανοιχτείς.

Φοβάσαι μήπως ξαναπληγωθείς.

Και έρχονται τα "φοβάμαι" για να πνίξουν τα "θέλω". 

Και τα πνίγουν.

Για πόσο όμως?