Κοίτα να δεις, κόλλημα #3

Αχ, για να γεννηθείς εσύ και εγώ
και αυτό για να σε συναντήσω
Γι'αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
και αυτό για να σε συναντήσω

http://www.youtube.com/watch?v=kJhNRW31fk8

Μάθημα Ζωής

Πέφτεις, σπας τα μούτρα σου, είσαι στο πάτωμα.
Και τι κάνεις? Μένεις εκεί?
Το θέμα δεν είναι ότι έπεσες, αλλά το να βρεις την δύναμη να σηκωθείς.Αν είσαι σκληρός και έσπασες μάλλον θα μείνεις κάτω. Αν είσαι δυνατός τότε απλά λύγισες.
Η ζωή είναι γεμάτη μάχες. Θα δώσεις πολλές. Ίσως να χάσεις αρκετές.
Μα τι είναι αυτό που μένει τελικά? Η πτώση?
Όχι, αλλά το κουράγιο που χρειάστηκε για να σηκωθείς και να τρέξεις ξανά. Όσο και αν φοβάσαι, όσο και αν γέμισες πληγές οφείλεις, στον εαυτό σου πάνω απ'όλα, να σταθείς στα πόδια σου. Τι και αν τα πρώτα βήματα είναι δειλά και ασταθή, εσύ να φανείς γενναίος και να συνεχίσεις χωρίς να απομονωθείς σε μια γυάλινη αποστειρωμένη φούσκα. Γιατί τότε χάνεις στο άθλημα που λέγεται ζωή. 

Μυστικά

Πολλά ή λίγα, όλοι έχουμε. Βαθιά κρυμμένα μέσα μας. Πράγματα που θα θέλαμε να μοιραστούμε για να ελαφρύνουμε το φορτίο μας και για να γίνει το βάρος λιγότερο, αλλά διστάζουμε. Τις περισσότερες φορές κολλάμε στους παράγοντες από τους οποίους αποτελείται το μυστικό και όχι στο  μυστικό αυτό καθε αυτό. Αν ένας παράγοντας του μυστικού-εξίσωσης αντί για x ήταν y (λέω εγώ τώρα), ίσως να μην υπήρχε εξίσωση-μυστικό. Ίσως να μην φοβόμασταν να μιλήσουμε για αυτό.Και δεν είναι πάντα θέμα εμπιστοσύνης προς τους άλλους. Αυτή μπορεί και να υπάρχει. Αυτό που φοβόμαστε ίσως είναι ότι όχι μόνο δεν θα το εγκρίνουν οι δικοί μας άνθρωποι, αλλά θα μας κατακρίνουν για αυτό. Και εκεί που θα πούμε "ουφ το έβγαλα από μέσα μου και ησύχασα" μόνο ηρεμία δεν θα μας φέρει τελικά. Φουρτούνα προμηνύουν οι αποκαλύψεις. Οπότε "δώσε χρόνο" και έχει ο Θεός.
(Άλλωστε τα μυστικά προσδίδουν και γοητεία δεν λένε?)

Διαπίστωση!

Όλα αλλάζουν. Όλα κινούντα και διαφοροποιούνται. Μεγαλώνουν, μικραίνουν, πάνε μπροστά, πίσω, δεξιά, αριστερά? Δεν ξέρω. Πάντως δεν μένουν στάσιμα για πολύ μέσα στο χρόνο. Μερικά ίσως και να ξεθωριάζουν, όπως μια μολυβένια ζωγραφιά. Άλλα πάλι μπορεί και να σπάνε, όπως ένα κομμάτι από γυαλί. Κάποια μπορεί και να γκρεμίζονται, όπως μια κατασκευή από σπίρτα. Και κάποια άλλα μπορεί και να θεριεύουν, όπως η σπίθα που γίνεται φωτιά. Τίποτα όμως δεν κρατάει για πάντα. Ούτε καλό, ούτε κακό. Ούτε η ευτυχία και η χαρά ούτε η λύπη και η δυστυχία. Όλα είναι στιγμές. Μερικές και αναλώσιμες. Που έρχονται και φεύγουν. Μπορεί να στέκονται για λίγο. Μπορεί να κρατάνε και για πολύ, αλλά όχι για πάντα. Το για πάντα δεν υπάρχει, όπως και το ποτέ. Είναι κανόνας. Και σαν κανόνας φυσικά θα έχει και εξαιρέσεις. Αλλά σπάνιες. Ακόμη και οι αναμνήσεις σου, που θεωρείς ότι θα τις έχεις για πάντα,θα υπάρχουν, μέχρι να ξεχάσεις.