Όλα αλλάζουν. Όλα κινούντα και διαφοροποιούνται. Μεγαλώνουν, μικραίνουν, πάνε μπροστά, πίσω, δεξιά, αριστερά? Δεν ξέρω. Πάντως δεν μένουν στάσιμα για πολύ μέσα στο χρόνο. Μερικά ίσως και να ξεθωριάζουν, όπως μια μολυβένια ζωγραφιά. Άλλα πάλι μπορεί και να σπάνε, όπως ένα κομμάτι από γυαλί. Κάποια μπορεί και να γκρεμίζονται, όπως μια κατασκευή από σπίρτα. Και κάποια άλλα μπορεί και να θεριεύουν, όπως η σπίθα που γίνεται φωτιά. Τίποτα όμως δεν κρατάει για πάντα. Ούτε καλό, ούτε κακό. Ούτε η ευτυχία και η χαρά ούτε η λύπη και η δυστυχία. Όλα είναι στιγμές. Μερικές και αναλώσιμες. Που έρχονται και φεύγουν. Μπορεί να στέκονται για λίγο. Μπορεί να κρατάνε και για πολύ, αλλά όχι για πάντα. Το για πάντα δεν υπάρχει, όπως και το ποτέ. Είναι κανόνας. Και σαν κανόνας φυσικά θα έχει και εξαιρέσεις. Αλλά σπάνιες. Ακόμη και οι αναμνήσεις σου, που θεωρείς ότι θα τις έχεις για πάντα,θα υπάρχουν, μέχρι να ξεχάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου