Και πως άλλωστε να το κάνω? Υπάρχει τρόπος ή συνταγή? Να πεις ρε παιδί μου θα ακολουθήσω την παρακάτω τακτική? Όχι δυστυχώς! Ή μάλλον τώρα που το ξανασκέφτομαι ευτυχώς. Γιατί όταν συμβαίνει (πράγμα σπάνιο) είναι και μοναδικό το δέσιμο. Μπορεί να χάνω τα λογία μου, αλλά το βλέμμα μου και η αγκαλιά μου δεν χρειάζονται λέξεις.
Θαυμάζω την λογική σου. Μερικές φορές την μισώ, ειδικά όταν έχεις δίκιο (υπερβολή). Δεν θα ήθελα να την έχω γιατί δεν μου ταιριάζει, άλλα με ένα τρόπο μαγικό με συμπληρώνει. Με κάνεις και βλέπω τα πράγματα από την άλλη όψη του νομίσματος και πιστεύω πως το ίδιο κάνω και εγώ σε σένα με τον δικό μου τρόπο. Σε γνωρίζω πολλά χρόνια. Σε αγαπάω λιγότερα. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Και ξέρεις γιατί? Γιατί τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν μόνο τα χρόνια αλλά και η χημεία,το κλικ και οι δυνατές στιγμές. Και από αυτά έχουμε μπόλικα. Σίγουρα έχουμε πολλά κοινά που μπορεί να μην φαίνονται εκ πρώτης. Όμως το μεγαλύτερο μας κοινό είναι ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλον ΔΥΝΑΤΑ (και αναρχικά που λέει και ο Μαζώ :-Ρ)
Άσχετο,θέλω μπουζούκια! Ακούς?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου