Κρίσεις

Άκουσα πρόσφατα κάποιον κάπου να λέει ότι όλες οι δυνατές σχέσεις, είτε ερωτικές είτε φιλικές, για κάποιο διάστημα, είτε μεγάλο είτε μικρό, περνούν τις κρίσεις τους. Και πόσο δίκιο είχε,ε?
Μόνο τα δυνατά συναισθήματα είναι αυτά που μπορούν να σε ταράξουν. Γιατί τα ασήμαντα και τα βιαστικά και να κλονιστούν δεν σε πολύ νοιάζει. Τα ξεπερνάς χωρίς να το σκεφτείς και πολύ. Ενώ τα άλλα, τα βαθιά, τα δυνατά όταν πειραχτούν αναστατώνουν το είναι σου και την ψυχή σου. Και παλεύεις να ξαναβρείς τις ισορροπίες τους.
Μόνη λύση γι'αυτό ο λόγος, η συζήτηση, η κουβέντα. Οι σιωπές δεν λύνουν μόνο διογκώνουν. Εσύ μετά από τόσο χρόνο μέσα στην σχέση, μπορεί να θεωρείς πράγματα δεδομένα, που μπορεί και να είναι, αλλά ο δίπλα σου να μην τα βλέπει εκείνη τη στιγμή ότι τα έχεις ανάγκη. Όχι από αδιαφορία, απλώς δεν καταλαβαίνει. Ίσως φταις και εσύ γιατί δεν τον άφησες να τα νιώσει. Εγκλωβίστηκες στο καβούκι σου.
Για αυτό να μιλάς, να συζητάς. Όχι απαραίτητα να ζητάς. Και αν σ'αγαπά (που σ'αγαπά) θα σου τα δώσει. Γιατί αλλιώς δεν θα ήταν εκεί τόσο καιρό. Γιατί αλλιώς δεν θα ταν αυτός που είχες επιλέξει.