Φοβάσαι?

 Μέχρι εχτές δεν την είχες προσέξει. Και όμως συναντιόσασταν κάθε μέρα σχεδόν. Έξω από την καντίνα στην πρώτη στάση, θυμάσαι? Δεν θυμάσαι. Γιατί τότε δεν σου είχε κάνει το κλικ. Μέχρι που σου έδειξε αυτή κάποιο ενδιαφέρον. Στην αρχή δεν έδωσες και πολύ σημασία. Μιλήσατε λίγο, δυο κουβέντες όχι πολλά, και προσπέρασες.
 Μετά έτυχε να βγείτε κάνα δύο φορές με κοινή παρέα. Ήταν πολύ διαχυτική μαζί σου και ψιλιάστηκες ότι της αρέσεις. Και σ'άρεσε και σένα. Φλερτάρατε για αρκετό διάστημα. Και τα υπονοούμενα έδιναν και έπαιρναν. Μέχρι που κανονίσατε να βρεθείτε και μετά χάθηκες. Δεν πήγες πότε σε εκείνο το ραντεβού και εξαφανίστηκες.
 Και έρχομαι να σε ρωτήσω κάπου εδώ. Γιατί? Αφού σ'άρεσε και της άρεσες. Τι σε φρέναρε? Τι σε κράτησε πίσω? Είναι από τις λίγες φορές που ψάχνεις μέσα σου και δεν έχεις να δώσεις απαντήσεις για τον εαυτό σου. Ίσως δεν ήταν η ώρα του να γίνει. Ίσως να μην ήθελες και τόσο. Ίσως να φοβήθηκες μήπως θελήσει κάτι παραπάνω από αυτό που μπορείς να δώσεις. Και όμως όλα αυτά μου ακούγονται δικαιολογίες και όχι αιτίες.
 Ουσιαστικά φοβήθηκες μήπως και γκρεμίσει τις άμυνες που έχτιζες όλον αυτόν το καιρό. Γιατί κανείς δεν σου εγγυάται ότι αυτή θα μείνει και ότι εσύ δεν θα χρειαστεί να ξαναχτίσεις τις άμυνες σου από την αρχή.